Przedawkowanie jakiegoś makro lub mikroelementu może być dla organizmu równie szkodliwe, co jego niedobór. Dlatego nie powinno się stosować suplementacji bez potrzeby i w nieodpowiednich do potrzeb organizmu dawkach. Sprawdź, czy towarzyszące Ci objawy nie są spowodowane nadmierną ilością magnezu w organizmie.
Przedawkowanie magnezu – czy jest możliwe?
Magnez to pierwiastek, który dość łatwo wypłukuje się z organizmu np. przez częste spożywanie kawy, herbaty, alkoholu. Jego poziom zmniejsza też zażywanie niektórych leków (np. antybiotyków, leków moczopędnych, hormonalnych) oraz nadmierny stres, o który nietrudno w dzisiejszym świecie. Jednak wbrew obiegowej opinii społeczeństwa przedawkowanie tego pierwiastka jest jak najbardziej możliwe. Lekarze nazywają je hipermagnezemią i jest swoistym zatruciem się tym pierwiastkiem. Najczęściej przytrafia się osobom chorym na niewydolność nerek, niedoczynność tarczycy i chorobę Addisona. Może też pojawiać się w wyniku odwodnienia, śpiączki cukrzycowej lub zażywania leków zawierających sole litu.
Przedawkowanie magnezu rzadko spotyka osoby zdrowe, gdyż ich organizm jest w stanie sam regulować poziom pierwiastka np. poprzez biegunki. Osoby zdrowe cierpiące na hipermagnezemię zwykle doprowadzają swój organizm do takiego stanu poprzez nadmierne posiłkowanie się suplementami.
Przyjęło się, że magnez jest pierwiastkiem dobrym na wszystko – problemy z koncentracją i nauką, niedospanie i zmęczenie, nadmierne odczuwanie stresu i w przypadku nerwowych sytuacji, na bezsenność i nadmierną senność, a nawet złe samopoczucie. Niektórzy łykają go niestety nagminnie bez porozumienia z lekarzem lub farmaceutą i – co gorsza – nie trzymają się odpowiednich dawek (podejście w stylu „wypiłem kawę, więc zamiast jednej tabletki wezmę dwie”). Wiele osób nie zdaje sobie także sprawy z tego, że suplementacja magnezu powinna być dostosowana do wagi, wieku i ogólnego stanu zdrowia. Dawka, jaką przyjmują, okazuje się zbyt wysoka w połączeniu z dietą już bogatą w magnez (orzechy, czekolada, awokado, banany, soczewica, otręby, bób). Wszystko to prowadzi do zatrucia magnezem i nieprzyjemnych konsekwencji zdrowotnych.
Magnez – dobowe normy
Dzienna ilość magnezu, jaką powinniśmy przyjmować (dieta + suplementacji) jest zależna przede wszystkim od wieku pacjenta:
- niemowlęta poniżej 5 mies. – 1,50-2,20 mg/dl,
- dzieci 5 mies. – 6 lat 1,70-2,30 mg/dl,
- dzieci 6-12 lat – 1,70-2,10 mg/dl,
- młodzież i młodzi dorośli 12-20 lat – 1,70-2,20 mg/dl,
- osoby dorosłe 20-60 lat – 1,60-2,60 mg/dl,
- osoby starsze 60-90 lat – 1,60-2,40 mg/dl,
- osoby powyżej 90 lat – 1,70-2,30 – mg/dl.
Czym objawia się przedawkowanie magnezu?
Lekkie przedawkowanie magnezu zwykle nie niesie za sobą zbyt wielu zauważalnych objawów. Najczęstszym jest po prostu biegunka, w wyniku której organizm pozbywa się nadmiaru pierwiastka. W przypadku silniejszej hipermagnezemii pojawiają się:
- nudności i wymioty;
- mrowienie twarzy, zaczerwienienie,
- osłabienie pracy mięśni.
W momencie bardzo dużego przedawkowania magnezu (5-7 mmol/l) może dojść nawet do:
- porażenia mięśni,
- niedrożności jelit,
- zatrzymania pracy serca,
- zaburzeń oddychania.
Jak postępować, gdy przedawkujemy magnez?
Z lekkim zatruciem magnezem organizm jest w stanie poradzić sobie sam. W przypadku silniejszej hipermagnezemii zalecane są leki moczopędne. W sytuacji bardzo dużego przedawkowania trzeba jednak jechać na pogotowie, konieczna jest bowiem hospitalizacja i podanie kroplówki z wapniem.
